Wszystko na swoim miejscu

I siadłem, i okulary włożyłem tam gdzie potrzeba, i zacząłem czytać „Paschę” Bogdana Wojdowskiego. Znalazłem tam taki fragment. Z zazdrością nań patrzę, choć kontekst inny: getto, holocaust, zmora tragicznej przeszłości. Wspólne jest pragnienie normalności. Niewielkie jest to, czego mi (nam) trzeba. Niewiele tak wiele znaczy.

(…)„- Ach, żyć w takim małym, cichym miasteczku. Cała moja młodość. Wśród samych swoich. A te mury? Niech przepadną. Nie, nie, Korn, zamienię wszystko, co mam, na takie małe, najmniejsze życie. Do Boga tak blisko. I Bóg też na swoim miejscu. A każdy grzech i dobry uczynek też na swoim miejscu. I kupcy za ladą. I furmani przy konikach. Wszystko takie małe, ładne i konieczne(…). W małej mieścinie jest mniejszy strach, mniejsze zło i nawet diabeł mniejszy niż gdzie indziej. Taki diabeł. Diabełek, można powiedzieć.”(…)